Galicia
Galicia

Conclusións da COP28: máis do mesmo, e segue sen ser suficiente

Estes últimos días e semanas seguimos a celebración da Conferencia de Nacións Unidas sobre o Cambio Climático (COP28) que tivo lugar en Dubai entre o 30 de novembro e o 12 de decembro. Neste cume internacional tratáronse diferentes temas como a conclusión do primeiro exame global do Acordo de París, un debate sobre o financiamento […]

Estes últimos días e semanas seguimos a celebración da Conferencia de Nacións Unidas sobre o Cambio Climático (COP28) que tivo lugar en Dubai entre o 30 de novembro e o 12 de decembro. Neste cume internacional tratáronse diferentes temas como a conclusión do primeiro exame global do Acordo de París, un debate sobre o financiamento climático internacional ou o establecemento de obxectivos de aumento no uso de renovables, de eficiencia enerxética e de redución ou eliminación dos combustibles fósiles e os seus subsidios.

Aínda que é certo que nesta COP28 recoñeceuse por primeira vez a necesidade de abordar o uso de combustibles fósiles, temos que subliñar aínda grandes lagoas no resultado da mesma, que permiten que os produtores de combustibles fósiles e os Estados continúen desenvolvendo as súas actividades da maneira habitual e, por tanto, segue sendo insuficiente para protexer os dereitos de miles de millóns de persoas que fan fronte a danos relacionados co cambio climático. Outro aspecto altamente criticado foi a falta de financiamento para axudar a outros Estados para adaptarse fronte aos efectos nocivos do cambio climático, que son hoxe totalmente insuficientes e poñen en perigo aos pobos indíxenas, ás comunidades que se atopan en primeira liña e a outros grupos sociais marxinados. 

Amnistía Internacional afirmou que a COP28 estivo marcada polas restricións impostas ao espazo da sociedade civil e polo número sen precedentes dos lobistas de combustibles fósiles presentes no cume, por non mencionar que o seu presidente –o Sultan Ao Jaber– é xefe executivo dunha importante empresa petroleira no país. Desde AI, pedimos así que se reforcen os acordos sobre a designación de sedes da COP para garantir o respecto e a protección dos dereitos humanos, e que a Convención Marco das Nacións Unidas sobre o Cambio Climático (CMNUCC) elabore unha política clara en materia de conflitos de intereses e un marco de rendición de contas sólido.

A COP28 viuse embazada ademais polo dobre raseiro e o desprezo do goberno de Emiratos Árabes Unidos polos dereitos humanos, tanto dentro como fóra da conferencia global. En lugar de poñer en liberdade ás numerosas persoas críticas detidas e de mostrar a súa vontade de organizar un cume inclusivo, comezou un novo xuízo colectivo de disidentes por cargos falsos de terrorismo. Aínda que os medios de comunicación deixen de prestar atención a Emiratos Árabes Unidos ao termo da COP, Amnistía Internacional seguirá facendo campaña sen descanso en favor de reformas relativas aos dereitos humanos en Emiratos Árabes Unidos, entre outras cousas esixindo a liberación de todas as persoas disidentes emiratíes e reclamando o fin de todas as reclusións arbitrarias e os xuízos sen garantías. AI seguirá facendo campaña pola liberación de Ahmed Mansoor, o último cidadán emiratí que traballou abertamente pola promoción e protección dos dereitos humanos no seu país, que está privado de liberdade desde 2017. Tamén esiximos que se poña fin á vixilancia dixital ilexítima e se despenalicen as relacións entre persoas do mesmo sexo.

Nesta misma línea, Ann Harrison –asesora de AI en temas de cambio climático– declarou: “Os intereses de Emiratos Árabes Unidos, país membro da Organización de Países Exportadores de Petróleo (máis coñecida como OPEP), e as súas descaradas violacións de dereitos humanos mancharon a COP28 e contribuído a facilitar, unha vez máis, os intentos do sector dos combustibles fósiles de controlar un cume da ONU”.

Un exemplo claro e cercano do impacto do cambio climático e da inacción dos grandes actores globais é a cidade de Vigo, onde –como en moitos sitios do planeta– as temperaturas aumentan e a desertificación expándese. Pero a cidade non fica inmóbil ante esta realidade, querendo ser un axente activo de cambio. Así, dende AI pedimos ao Concello de Vigo que enfronte este reto e poña en marcha, de maneira inmediata, as seguintes medidas: 

  • Primeiro, poñer en marcha un proceso participativo para a elaboración dun Plan plurianual de Acción Municipal sobre a Crise Climática con obxectivos específicos anuais e mecanismos de revisión e cumprimento, aliñado coas recomendacións científicas para limitar o quecemento global por debaixo de 1,5ºC e centrado, entre outras cuestións, nunha transición enerxética rápida, limpa, eficiente e xusta, unha mobilidade sostible e multimodal e a conservación e restauración da natureza.
  • Segundo, abrir unha canle de diálogo permanente coas organizacións asinantes desta carta para procurar vías de entendemento e colaboración nesta cuestión clave, co obxectivo de crear unha Asemblea Cidadá polo Clima en Vigo. 

Vigo, coma maior núcleo de poboación de Galicia e referente económico e social a nivel autonómico e nacional (así como tamén a cidade con máis coches de España por habitante) ten o deber e a oportunidade de actuar coma líder da transición ecolóxica e servir de modelo para outras cidades que busquen protexer o futuro do planeta.

O activismo é unha poderosa arma nesta loita pola xustiza climática. Temos que facer que as nosas voces sexan escoitadas, e por iso pedímosche que nos axudes a alzar a voz e facer que as nosas reivindicacións sexan escoitadas.

Fontes: