Galicia
Galicia

A COP 28 nos Emiratos Árabes Unidos: queda esperanza? AI Galicia se mobiliza perante a inacción

O próximo 30 de novembro celébrase o Cume sobre cambio climático das Nacións Unidas, que terá lugar este ano nos Emiratos Árabes Unidos. Ademais de chamar a atención o país no que se celebrará –unha das principais potencias petroleiras a nivel global– cabe sinalar ademais que, nesta ocasión, o Cume será presidido polo sultán Ahmed […]

O próximo 30 de novembro celébrase o Cume sobre cambio climático das Nacións Unidas, que terá lugar este ano nos Emiratos Árabes Unidos. Ademais de chamar a atención o país no que se celebrará –unha das principais potencias petroleiras a nivel global– cabe sinalar ademais que, nesta ocasión, o Cume será presidido polo sultán Ahmed Ao Jaber –CEO da Abu Dhabi Nacional Oil Company, petroleira estatal de EAU– o que xerou importante inquietude e debate.

Aínda que é certo que resulta hoxe en día fundamental implicar aos países de Oriente Medio –fundamentais no abastecemento enerxético a nivel mundial– nos debates en torno ao cambio climático e a unha transición enerxética xusta, non deixa de ser impactante tanto o lugar como a presidencia escollidos.

Unha das principais tarefas da COP28 será facer balance a nivel mundial do Acordo de París, no que os Gobernos nacionais deben presentar os progresos realizados en relación cos seus compromisos de redución de emisións. Así, hai dous feitos relevantes nesta COP28. En primeiro lugar, a transición xusta será un da obxectivos clave do cume, tendo en conta que os máis pobres serán probablemente os que máis sufran os efectos do cambio climático. Corresponde tanto aos Gobernos como ás empresas apoiar ás sociedades máis afectadas mediante a reconversión do mercado profesional e garantindo que a enerxía sexa alcanzable para todos. Non facelo, ademais de ser eticamente reprochable, pon en perigo o éxito da transición cara a unha economía verde.

En segundo lugar, e quizais un dos aspectos máis alentadores do programa da COP28, é a maior énfase que se deu á natureza e á perda de biodiversidade, graves perigos tan críticos como o cambio climático. Segundo Forest Trends, só en América Latina e o Caribe, o 44 % dos bosques tropicais do mundo foron arrasados para a agricultura, e espérase que a poboación mundial alcance os 10.000 ou 12.000 millóns de habitantes en 2050, fronte aos 8.000 millóns actuais. Al Jaber afirmou así que a COP28 “pode ser o punto de inflexión que necesitamos sobre a acción climática nesta década crítica”. O enorme potencial económico é real e sigo sendo optimista en canto á viabilidade dunha transición cara a un mundo con baixas emisións de carbono. A COP28 será un paso importante para logralo. 

Con todo, a unha semana do comezo da COP28, un informe da área de cambio climático da ONU examina os plans dos 194 países que asinaron o Acordo de París. Cando unha nación subscribe ese pacto debe presentar un documento coas medidas que está a tomar e que tomará para facer fronte ao quecemento global. A inmensa maioría comprométese neses plans para reducir as súas emisións de gases de efecto invernadoiro e a impulsar as enerxías renovables. Pero tan só o 4% dos plans climáticos deses 194 países inclúen referencias directas á eliminación gradual das axudas públicas aos combustibles fósiles, que son os principais responsables das emisións.

Ese 4%, sete países, non representan nin o 4% do total de axudas públicas que se dan ao petróleo, o gas ou o carbón cada ano no mundo. O informe non cita que nacións son as que inclúen ese compromiso. Pero o importante non é quen o fai, senón os que non. E acabar con esas subvencións non figura nos plans climáticos das principais potencias emisoras de gases de efecto invernadoiro, é dicir, China, EE UU ou India. Tampouco a Unión Europea, que presentou unha actualización o 16 de outubro do seu plan e non inclúe ningunha mención á supresión das subvencións que ceban a crise climática.

O informe da ONU é un dos documentos de traballo máis importantes para o cume que arrinca este 30 de novembro en Dubái porque permite fiscalizar a evolución das medidas e promesas na loita contra o quecemento global. E a conclusión principal volve ser a mesma que en edicións anteriores: están a producirse avances, pero non á velocidade e intensidade requiridas para que o quecemento quede dentro dos límites de seguridade fixados no Acordo de París.

Ante esta flagrante falta de acción e implicación de parte dos principais gobernos a nivel global, Amnistía Internacional –xunto con outras organizacións como Greenpeace ou Unicef– mobilizouse grazas á súa campaña “Se a terra quece tenis, temos que apagar o lume”. O vindeiro xoves 30 de novembro ás 19h terá lugar no Centro Sociocultural O Ensanche en Santiago de Compostela un acto organizado polo TSOC. Un segundo acto terá lugar en Vigo o día 11 de decembro, tamén ás 19h, na sede da deputación.

Fontes: